WAAROM COLOMBIA ?
De burgeroorlog in Colombia, een moeilijk toegankelijk land met bergen en oerwouden, is ongelofelijk complex. Het woord “complejo – complex” wordt door iedereen in de mond genomen, variërend van de universiteitsprofessor tot de woordvoerders van ontwikkelingshulporganisaties en voorvechters van de mensenrechten.
Complex is nog zacht uitgedrukt voor een conflict dat zich al meer dan 50 jaar voortsleept, dat gefinancierd wordt uit de opbrengsten van drugssmokkel en dat een groot aantal elkaar bestrijdende partijen kent. Guerrillagroepen als de FARC, de EPL de ELN en de M-19 (respectievelijk: marxistisch, maoïstisch, guevaristisch en nationalistisch), maar ook inheemse strijdgroepen en guerrilla’s van Afrikaanse afstamming (waar niemand eerder van gehoord had) bestrijden elkaar om onduidelijke ideologische redenen. Extreem rechtse paramilitaire groepen hebben zich verenigd onder de vlag van de AUC (de Zelfverdedigingseenheden van Colombia), tegenwoordig omgedoopt tot de BACRIM (de overkoepelende naam voor allerlei criminele bendes). Soms gericht op het veroveren van land, dan weer gespecialiseerd in drugssmokkel, prostitutie en vooral ontvoeringen.
Hier in Colombia hebben ze het niet over een burgeroorlog, maar over een gewapend conflict. We dachten in een post-conflict land terecht te komen. Maar daar klopt niets van. Iedereen is het er over eens dat Colombia, hoewel de gewelddadigheden zijn afgenomen, een transitieland is. In 2016 mag er dan wel een vredesakkoord zijn ondertekend tussen de regering van Santos en de FARC (die sindsdien zijn omgevormd tot een politieke partij met dezelfde naam), maar dat betekent nog niet dat er in sommige gebieden geen confrontaties tussen het leger en de guerrilla’s van de ELN, andere paramilitaire groeperingen, de BACRIM en FARC-dissidenten meer zijn.
KUNSTTHERAPIE: MEER DAN ALLEEN EEN WORKSHOP!
WAPA steunt twee kunsttherapieprojecten van zijn lokale partner in twee herplaatsingscentra voor uit guerrillastrijders en andere gewapende groepen gedemobiliseerde jongeren: project in Cali en in Medellin.
Muzieksessies, dans, beeldende kunst, theater, borduurwerk … veel meer dan alleen een afleiding van hun dagelijkse bezigheden. Ze maken het mogelijk om zowel persoonlijke als sociale vaardigheden te ontwikkelen:
- elkaar beter te leren kennen, zelfvertrouwen te herwinnen, talenten en nieuwe toekomstperspectieven ontdekken buiten het dragen van wapens;
- leren om agressiviteit te beheersen, tolerantie, geduld en concentratie te ontwikkelen;
- het genezen van oude wonden, leren om te bouwen in plaats van af te breken; werken als een team, het respecteren van verschillen, het zonder rivaliteit aangaan van relaties met anderen;
- vechten tegen verlegenheid;
- het sluiten van vriendschappen …
Deze sessies gaan gepaard met uitjes en artistieke evenementen: presentatie van artistieke werken aan andere jongeren in de samenleving, ontmoetingen met professionele kunstenaars, bezoek aan een museum … Deze uitwisselingen zijn nuttig voor hen, maken hen trots en laten hen toe zichelf niet langer alleen als ex-kindsoldaten te zien.