De DRC is ook een van de armste landen ter wereld en het toneel van bloedige oorlogen: de eerste van 1996 tot 1997, waarbij de Zaïrese president Mobutu Sese Seko werd verdreven, en de tweede van 1998 tot 2002, waarbij 9 buurlanden betrokken waren. Bijna 6 miljoen mensen stierven, voornamelijk door hongersnood en ziekte. De oorlog in Kivu is sinds 2004 aan de gang. Het land telt meer dan 140 gewapende groepen.

Het land berucht is om zijn vele burgeroorlogen waarvan de laatste en bloederigste (100.000 doden) door de rebellengroep onder leiding van Joseph Kony, de LRA genaamd werd gevoerd. Deze oorlog lag ten grondslag aan het werven van heel wat kindsoldaten (men spreekt van 35.000 tot 60.000), maar was ook verantwoordelijk voor het ontstaan van vluchtelingenstromen (meer dan 2 miljoen), afpersing, seksueel misbruik, verminkingen en meer.

In 1983 brak in dit land een bijzonder bloederige en wrede burgeroorlog uit. Hierbij stonden de door een meerderheid van Singaleze Boeddhisten gedomineerde regering en de Tamiltijgers (Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE) tegenover elkaar. Nog steeds, blijft de Tamil bevolking lijden onder de stigmatisering van de oorlog. En het zijn, zoals bij elk conflict, vooral de vrouwen en kinderen die de prijs moeten betalen.

Bijna alle gewapende groepen hebben kinderen als soldaat geronseld, de ene keer in dorpjes, de andere keer in steden. Er zouden er zo’n 18.000 zijn. Bij de criminele bendes zie je het fenomeen van de gecriminaliseerde kinderen (als informant, drugsdealer of erger nog als “sicarios”: huurmoordenaar). Ook deze kinderen vallen als kindsoldaten aan te merken. Hun aantal is onbekend. De kinderen hebben zich om allerlei reden bij de gewapende groeperingen ‘gevoegd’: moeilijke economische omstandigheden, huiselijk geweld, gebrek aan kansen, wraak, bedreigingen en gedwongen ronseling.